Feeds:
Berichten
Reacties

Archive for oktober, 2010

Naar De Roemte in Loppersum

Dacht je alles al gehad te hebben, mag ik ook nog iets doen op de afsluitende dag van de kinderboekenweek op basisschool De Roemte in Loppersum. Niet dat Heen en weer nou een echt kinderboek is. Maar dat maakt juf Petra niet uit. Die wil mij er graag bij hebben.

“Alleen als het brave kindjes zijn”, stelde ik als voorwaarde.
“De leerlingen van De Roemte zijn de leukste en braafste kinderen van hééél het Hogeland”, zei juf Petra toen.

Ik zal s zien!

Advertentie

Read Full Post »

Henk Bleker. Wie kende hem tot voor kort? Ja, trouwe volgers van de Groninger provinciale politiek. Maar hoeveel zijn dat? En de lezers van Heen en weer op het Hogeland natuurlijk! Maar hoeveel zijn dat dan?
Maar de afgelopen weken werd Henk Bleker een grote man in politiek Den Haag. Televisie aan en hup daar was ie weer: het oliemannetje van het CDA. En nu is hij staatssecretaris van Landbouw in het gedoogkabinet-Rutte nadat hij even directeur van RTV Noord was. Over Rutte straks nog een verhaal.

Henk Bleker: "Tegen Arriva zeggen we: Kom op, wij willen topniveau."

Henk Bleker: "Tegen Arriva zeggen we: Kom op, wij willen topniveau."

Die Henk Bleker is mijn grote held in Heen en weer. ‘Zó’n vent’ vind ik Henk. Want in de tijd dat ik mijn boek schreef, was Henk bestuurder van de provincie Groningen. Henk was gedeputeerde voor Verkeer. En Henk durfde het op te nemen tegen mijn hoofdpersonage Arriva-directeur Anne Hettinga! Anne’s treinen reden niet op tijd. En er was nog heel veel meer.

Als ik het in oktober helemaal heb gehad met de trein, is Henk Bleker het ook helemaal zat. Henk wil de ‘treinenloop zo snel mogelijk normaliseren’, zegt hij in het Dagblad van het Noorden. Dat klinkt nog heel erg ambtelijk. Maar dan praat hij opeens de taal die wij treinreizigers verstaan: “Juist in de ochtendspits moeten mensen op weg naar school, collegebanken en werk kunnen uitgaan van punctualiteit.”
Hear hear!
‘Zó’n vent, die Bleker’, schrijf ik op 23 oktober in mijn treindagboek. En tegen Anne zeg ik:
‘Anne, vernoem onmiddellijk een trein naar hem! Henk Bleker. Er zijn nog Spurts zat zonder naam.’

Maanden later is treinheld Henk het helemáál zat. Zijn ambtenaren hebben als ‘undercovermedewerkers’ uitgezocht of de treinen van Anne’s Arriva nu wel op tijd rijden. Maar nee!
“Wat ons betreft heeft het bedrijf genoeg tijd gehad om in te spelen op het sterk gestegen aanbod van reizigers”, zegt Henk in de krant. Als het niet snel beter wordt, gaat Henk Anne boetes opleggen.

"Anne, trek het je niet aan. Mij hoor je niet meer."

"Anne, trek het je niet aan. Mij hoor je niet meer."

En dat doet hij ook! Juist als ik het wel aardig vind gaan met de ‘punctualiteit’, moet Anne van Henk een boete van 123.000 euro betalen. Nog te veel trein komen te laat aan, vindt Henk.
‘Tegen Arriva zeggen we: Kom op, wij willen topniveau’, tekent de krant van hem op.
Ik krijg een beetje medelijden met Anne en neem het voor hem op:
‘Anne, trek het je niet aan. Het zal allemaal wel hoor, maar ik kom de laatste tijd gewoon op tijd op m’n werk! Mij hoor je niet meer.’

Tja, vrienden zullen Anne en Henk nog wel niet zijn. Hoe goed Henk het Noordelijke geluid in Den Haag ook kan laten klinken, een trein met zijn naam zit er vast niet snel in.

Nog even Rutte? Vooruit dan. Opa vertelt. Het was in de tijd dat ik nog geen ambtenaar was maar verslaggever voor een krant. Ik was nog geen Hogelandster maar Leidenaar. Ik werkte bij het Leidsch Dagblad en moest een bezoek van de rijzende politieke ster Ayaan Hirsi Ali aan Leiden verslaan. Ze was van de PvdA naar de VVD overgestapt en deed mee aan campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen.

"Irritant, maar vermakelijk"

"Irritant, maar vermakelijk"

Ik volgde Ayaan naar een donkere ruimte ergens in een complex voor jongerenhuisvesting voor een debat met jongeren en studenten of zoiets. En daar zat me toch een arrogant ventje de show te stelen! Hij zat met z’n colbertje op een hoge barkruk, z’n ene been nonchalant op de knie van z’n andere been. Als iemand ook maar iets had gezegd, was het dit corpsballetje, want dat was wat ik toen dacht, dat onmiddellijk de aandacht opeiste. Dat deed hij goed.
Dat arrogante ventje was dus Mark Rutte! Kwam ik achter. Mark had in Leiden geschiedenis gestudeerd. Ik vond hem in dat donkere hok nogal irritant, máár vermakelijk. Kan dat samengaan? En dit corpsballetje is straks minister-president van Nederland met ‘mijn’ Henk Bleker als staatssecretaris.

Toch denk ik op de één of andere manier dat er tóch nog íets eerder een trein naar Henk wordt vernoemd dan naar Mark. Er zijn in het Noorden nog steeds Spurts zat zonder naam.

Read Full Post »