“Mag ik weg?” Een lesje ‘Heen en weer’ voor hoogbegaafden

Nou, de drie minuten heb ik gehaald! Ik heb het gered om de achttien hoogbegaafde kindjes van de bovenbouw van de Leonardoschool in Delfzijl toch zeker dik een uur bezig te houden zonder dat ze de boel afbraken. Dat was op 5 november 2010.

"Leuk stukje horen?"

Toch had ik er een na-drie-minuten-roep-ik-heel-hard-ik-vind-het-niet-interessant-kindje bij zitten: een meisje achter in de klas. Maar meester Koen wist dat natuurlijk ook.

En toen dat meisje na drie minuten verveeld hangen – terwijl ik toch zo voortvarend was begonnen: “Wie reist er wel eens met de trein?” “En heb je ook wel eens moeten wachten op een vertraagde trein?”, en ze kwamen hoor, de vingers in de lucht – opmaakte voor haar ik-vind-het-niet-interessant-leus, kwam meester Koen al met zijn digitale fotocamera aanzetten. Ze mocht foto’s maken van de schrijver die haar niet echt kon boeien.
Dank je Milou, dankzij jou heb ik foto’s van mijn eerste les op een hoogbegaafdenschool. Vet goeie foto’s!

Ik heb wat verteld over het hoe en wat van Heen en weer. Over uitgevers, over boekpresentaties, publiciteit en dat je dan op tv en in de krant kan komen. Ging allemaal goed, stukje voorlezen (14 januari heen), stille kindjes, vragen, antwoorden, net een echte les!

"Hebben jullie dit fantastische boek al gelezen?"

“En nu ga ik het hebben over echte literatuur”, leidde ik het tweede gedeelte van mijn ‘optreden’ in. Ik had van alle leerlingen een verhaal over de steentijd gemaild gekregen. Die had ik gelezen en ik had aan de hand van die verhalen wat tips bedacht voor volgende verhalen.

In de klas zaten kinderen van negen tot en met twaalf jaar. En ik weet echt niet meer hoe ik dat vroeger op de lagere school heb gehad (CNS De Loods aan de Huibertplaat in Delfzijl, opgegaan in De Meerpaal) maar leestekens (Ik had het steeds over interpunctie, maar ik had natuurlijk ‘leestekens’ moeten zeggen, kun je je meer bij voorstellen) kennen deze Leonardokindjes nog niet.

Hoi zei de man tegen Shanoe toen die was opgestaan.
Hallo zei Shanoe terug.

Iemand zei zelfs wat doen jullie schorriemorrie hier in de stad, jullie horen bij de mijn aan het werk te zijn, maar daar reageerden ze niet op.

Daar gaat meester Koen nu dus wat aan doen!
Maar achttien leuke, originele verhalen gelezen, variërend van nog geen A4’tje tot elf kantjes. Met prachtige steentijdnamen als Kankira, Java, Phylax, Fiemier, Shanoe, Delco, Mimp en Alfred en Piet en Teun.

"Waar het in een goed boek om gaat, is dit..."

Op het laatst las ik het verhaal van Jikke uit groep zeven voor: De Mijn. Ze was de eerste versie op de computer kwijtgeraakt en heeft toen in geen tijd De Mijn geschreven. Ze dacht dat ze een heel erg droevig en verdrietig verhaal had gemaakt, zei ze na de les. Maar toen ik het voorlas, lag ze constant in een deuk. “Ik had niet door dat het eigenlijk een heel grappig verhaal was”, vertelde ze later.

En toen had ik tòch nog mijn na-drie-minuten-moment, gelukkig pas nà de les, na zeker vijf kwartier Heen en weer en schrijftips.
“Heeft iemand nu nog wat te vragen of te zeggen?”, vroeg ik.
“Ja”, riep een jongetje. “Mag ik weg?”

En achteraf begreep ik dat het al vijf minuten over twaalf was, de pauze was eigenlijk al begonnen.

"Omdat jullie zo aandringen, lees ik nog even wat leuks voor."

Advertentie

Read Full Post »

Rupsje Nooitgenoeg. Voorlezen voor drie kleuters en een punker

Nou, juf Petra had gelijk hoor. De kindjes van De Roemte waren leuk en lief. Oh, fout, ik moet van juf Ada ‘Roemte’ zeggen. De school heet Roemte, geen De Roemte.
Ik was in Roemte, op 22 oktober 2010.
Klinkt wel een beetje gek hoor, juf Ada.

Leuk en lief ja, die Roemte-kindjes. Maar het duurde wel eventjes voordat ik daar achter kwam.

Vol = vol

Ik mocht wat vertellen op de laatste dag van de kinderboekenweek van De Roe… van Roemte, een christelijke basisschool in Loppersum. Er waren allemaal ‘workshops’: gebakjes maken, boeken zoeken op de boekenmarkt, schminken en nog meer leuke kindjesdingen.
En ik.
De kinderen mochten zelf weten waar ze heen gingen. Dus kwam er tijdens de eerste workshop niemand bij mij. Kindjes renden druk heen en weer in de gang op zoek naar de leukste activiteit. En dat was dus niet bij mij. Geen één kind!

En de dag was al zo fijn begonnen. Geen kind en geen koffie. Stroomstoring in Loppersum. Dus geen diavoorstelling van de dik honderd foto’s die Maarten Westmaas voor mijn boek heeft gemaakt. Maar hoe erg was dat? Er was ook helemaal geen kindje in mijn lokaal.

Na vijf minuten was er tóch nog belangstelling voor mij. Drie kleuters met een moeder of kleuterleidster en een meisje met zwart geverfde lippen. Ze konden nergens meer naar binnen want alles was vol maar bij mij was nog plaats.
Ja zat!

De diepere lagen van Heen en weer verklaren voor kleuters leek mij geen goed idee.
“Ik ga wel wat voorlezen”, zei ik. “Ik haal wel even een boekje, wacht even.”
Ik haalde een paar boekjes en liet ‘mijn fans’ kiezen. Rupsje Nooitgenoeg moest het worden. Oké, fine, ook een goed boek. Ik las dus Rupsje Nooitgenoeg voor. De kleuters vonden het leuk zo te zien, het meisje met de zwarte lippen ook. Hoewel, die had het liefst zelf voorgelezen.
“Zal ik het even doen?”, bood ze aan. “Ik kan heel goed voorlezen.”
“Naaah”, zei ik, “Hoeft niet. Deze drie kleuters komen speciaal voor mij.”

Maar later mocht ik toch nog drie maal voor volle kringen mijn dingetje doen. Beetje vertellen over Heen en weer (“Ik sta hier omdat ik een boek heb geschreven. Niet echt een kinderboek, maar dat vond juf Petra niet erg.”) Beetje voorlezen, onder meer de column ‘Speeltrein’ uit Goede Reis! (Goede zet trouwens, vooral de kleuters lagen in een deuk.) En slimme vragen beantwoorden (“Waren er ook mensen boos toen ze erachter kwamen dat ze in het boek stonden?”)

"Genoeg over 'Rupsje Nooitgenoeg', nu wat over een boek waarvan je ècht geen genoeg kunt krijgen."

Een ter plekke bedachte actie om kindjes in de kring bijnamen te geven, net als ik in Heen en weer met medereizigers had gedaan, had ook succes.
”Jij!”, zei ik en ik wees op een jongetje dat net was gesminkt en een zwarte stip op z’n neus had. “Jij zou ik Stippelneus noemen.”
Lachen! Bij ieder bedachte bijnaam kwamen ze niet meer bij, die leuke en lieve kindjes van De Roemte.
Het meisje met de zwarte lippen, dat voor de tweede keer bij mij was, sloeg ik over. Maar dat ging zo maar niet!
“Hoe zou je mij noemen?”, vroeg ze dwingend.
“De Zwarte Panter”, antwoordde ik, want ik wist dat ze verhalen schreef over een zwarte panter.
“Nee, de punker!”, zei het meisje met de zwarte lippen. “Want ik ben een punker.”
“Oh ja, tuurlijk, de punker. Jij bent De Punker.”

Na een uur was er ondanks de stroomstoring toch koffie! Hoera. Op de ouderwetse manier gezet: water koken en dan opgieten. Lekker bakkie was dat.

’s Middags mocht ik nog jureren bij de voorleeswedstrijd van De Roemte. Toen was de stroom weer terug en was er weer koffiezetapparatenkoffie.
Toch jammer, die opgietkoffie had ook wel wat.

Read Full Post »

Haal ik de drie minuten? Naar de Leonardoschool in Delfzijl

Morgen grote uitdaging. Ik mag iets over Heen en weer en het schrijven van een boek vertellen in een klas vol hoogbegaafde kinderen. Dat spektakel gaat gebeuren op de Leonardoschool in Delfzijl.

Eerste woordje: waterpas

Dat mailde ik ook een vriend, die zelf zo’n Leonardo (eerste woordjes: ‘waterpas’ en ‘waterpomptang’) heeft. “Jij op een Leonardoschool?”, schreef hij terug. En ik zag hem zitten, giechelend z’n mailtje tikkend. “Bereid je voor op een klas vol kleine betwetertjes die vragen gaan stellen waarvan je totaal niet begrijpt wat ze bedoelen. Ik heb vorig jaar ook twee keer een praatje gehouden op een Leonardoschool. In één van de klassen begon een ventje na drie minuten al snoeihard te roepen: ‘Ik vind het niet interessant!’ En dan moet je nog 20 minuten! Nou ja, misschien heb jij meer succes dan ik. Je hebt in ieder geval je flamboyante uiterlijk mee.”

Wat ie nou weer met dat laatste bedoelt, zal ik hem nog eens vragen. Maar de boodschap is duidelijk. Als ik de drie minuten haal, is het een geslaagd optreden. Ik laat een stopwatch meelopen.

Read Full Post »