Heen en weer op het Hogeland gelezen? Hier kun je kwijt wat je ervan vindt. Ook bijzondere ervaringen in de trein zijn zeer welkom.
Heen en weer op het Hogeland gelezen? Hier kun je kwijt wat je ervan vindt. Ook bijzondere ervaringen in de trein zijn zeer welkom.
Hey Roelf,
Bedankt dat je de link van je website gaf! Ik ben benieuwd naar het boek, want het lijkt mij een leuke, herkenbare soap om te lezen!
Groet,
Mariela Gerard
(stagiair gemeente als je dat even was vergeten)
Mariela, jou vergeten? Nooit, na jouw Henk Tammens-foto op de homepage!
Je zult als Friesche forens veel herkennen in ‘Heen en weer op het Hogeland’. Friezen en Groningers mogen veel van elkaar verschillen, zodra ze in de trein naar stad zitten maken ze dezelfde treinellende en -vreugdes mee.
Goede reis!
Roelf
Lieve Roelf,
Ik zou graag je boek lezen maar kan dat niet betalen.
Wat nu?
Kan ik er eentje van je lenen?
Groet Rob Groen
Moi Rob,
Tja, het is wat met de ambtenarensalarissen van tegenwoordig. Houdt niet over, begrijp ik. Boek lenen is mogelijk, lenen bij de bieb ook. Moet ie waarschijnlijk wel helemaal uit van het Hogeland worden gehaald. Maar cadeau krijgen is natuurlijk leuker. Van je vrouw bijvoorbeeld. Of van mij, als het lukt een eetdate te organiseren halverwege Groningen en Doesburg. Neem dan wel een potje Doesburgsche mosterd voor me mee, ben erg benieuwd. Een flesje azijn mag natuurlijk ook.
Roelf
Wij vonden de gastles echt heel leuk, en we hebben meer zin gekregen om te schrijven.
De leonardo groep van delfzijl
Ha Roelf,
Ik geniet gelukkig nog steeds van je boek ´´Heen en weer op het Hogeland“, ik ben bij het Warffum-meisje met een rode lok in haar blonde haar op blz. 139. Als het boek straks uit is zal het afkicken worden. Ik moet zo vaak lachen om wat en hoe je schrijft en mensen en situaties weet neer te zetten.
Al jaren reis ik per trein tussen Sauwerd en Groningen. Ik heb meestal een vouwfiets bij me. Dit geeft vooral op het balkom veel treincontact, wat leuk kan zijn. Maar vaak ook niet. Hoe kom je in Sauwerd een overvol balkon op. Dit vraagt wat creativiteit in je presentatie om mensen te bewegen plaats te maken. Niemand zit op een vouwfiets te wachten.
Weet je nog dat je schreef over de zendmasten van het amateur radiostation aan het spoor te Sauwerd? Dit radiostation werd al sinds de vroege vijftiger jaren bemand door Jan Ellens. Met Jan, bewoner van het prachtige baanwachtershuis is het tragisch afgelopen. De zelfbouwer van radio elektronica kreeg last van hartritmestoornissen. De enige oplossing was een pacemaker. Maar een pacemaker gaat blijkbaar niet samen met radio elektronica en zendmasten. Met een pacemaker had hij deze weg moeten doen. De zelfbouwer koos voor zijn hobby, dit werd hem uiteindelijk noodlottig. Op februari 2010 werd hij dood aangetroffen in zijn baanwachtershuis.
Jan was vaak op het perron te vinden en praatte graag met de treinreizigers die zich op het perron op hielden. Hij kon altijd last minute informatie geven over vertragingen en wederwaardigheden op en aan het spoor.
Ook hield hij een oogje op de fietsenstalling en het wachthuisje waar regelmatig hangjongeren gebruik van maakten. Hij hield eigenlijk ongevraagd het perron op orde en Arriva mag hem daarvoor wel postuum erkentelijk
zijn door b.v. een Spurt naar hem te noemen.
In de tijd van de vertragingen van de Spurts ontstond er spontaan in Sauwerd een mooi systeem om zwart rijden voor iedereen toegankelijk te maken. Dat ging zo. Terug van je reis en geen controle gehad stop dan gewoon je kaartje in het uitneemvakje van de kaartjesautomaat. Voor de zichtbaarheid laat je een strookje aan de korte kant wat uitsteken. De volgende reiziger is er ongetwijfeld blij mee. En zelf wordt je soms blij verrast door zo´n ongestempeld kaartje. Dit systeem is even spontaan weer verdwenen als het gekomen is, al ebt het nog wat na.
Laatst met een straffe Zuidwester waaide er een kaartje uit mijn handen. Ik voelde me wat bekocht, maar het was wel een heel mooi gezicht zo´n ronddwarrelend kaartje wat uit het zicht verdween. Van de weeromstuit pinde ik maar een nieuw kaartje.
Het blijft toch improviseren bij Arriva. Afgezet op perron 6a in Groningen is het nog een hele kunst om bij het stationsgebouw te komen. De trap over het spoor is te stijl voor mijn nogal grote vouwfiets. Zeker de trap af. Let er maar eens op! Dan maar de onbewaakte overgang helemaal aan het begin van het perron. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling die te gebruiken en het is ook nog gevaarlijk.
Ook werd ik op zekere avond zeer streng toegesproken door een machinist die uit het raampje van zijn machinistencabine hing. Omdat ik mijn vouwfiets niet had op gevouwen. Er stonden geen reizigers op het balkon en om mijn fiets voor 4 minuten reizen op een leeg balkon op te vouwen vond ik wat teveel gevraagd. Ik zat helemaal op het achterste balkon van de trein maar door de camerabewaking is alles zichtbaar.
Dit waren zomaar wat treinbelevenissen. Ik merk dat door het lezen van je boek ik ongemerkt in de trein en op het perron mensen nauwkeuriger bekijk en bijnamen ga geven. Hier ga ik wel weer mee stoppen want dat is jouw ding!
Ik ga gewoon lekker verder met je boek, ook in de trein. En ik ga “Heen en weer op het Hogeland“ zeker kado geven op verjaardagen of zomaar aan iemand. En ik leen het uit aan iedereen die er van weten wilt.
Succes met je observaties op de lijn Groningen-Delfzijl en weer terug.
Groet,
Marijke
Hoi Roelf,
Gisteren(11Sept) was ik in Westeremden, mooi dorp met een heerlijk relaxte uitstraling. Na hier en daar wat rondgekeken te hebben en van de lekkere dingen te hebben geproefd zag ik jou boek liggen bij Zus Enzo. Zelf reis is bijna nooit met de trein, maar het lijkt me een leuk en interessant boek met alle dagelijkse belevenissen van de treinreizigers. Ik wens je heel veel succes.
Groetjes,
Magriet
Moi Margriet,
Wat leuk om zo wat van je te horen. Inderdaad, Westeremden is een fijn dorp om te wonen. Ik begreep dat jij nu in Uithuizen bent beland. Ook bijzonder! Ik heb er zelf twee jaar gewoond en het heeft mij onder meer dit boek en een dochter opgeleverd! Margriet, het ga je goed!
Roelf
Hoi Roelf,
Zelf heb ik ook ruim acht jaar elke dag gereisd met de trein tussen Uithuizen en Groningen, eerst nog met NS, toen met NoordNed en daarna met Arriva.
Aangezien mijn grootste hobby alles met treinen te maken heeft was het reizen per trein voor mij elke dag een belevenis, de mensen en zeker de gebeurtenissen tijdens de rit spraken mij aan en ook ik maakte wat mee, had er zelfs contacten aan over gehouden.
In de tijd dat NoordNed het treinvervoer overnam van de NS tussen Groningen en Roodeschool begon ik al te vernemen dat de dienstverlening er wat op achteruit ging en dit was met name te merken aan de te korte treinen, waardoor ook toen de treinen soms al overvol waren. Gelukkig heeft dat niet heel erg lang geduurd, want al snel besloot NoordNed de treinen tussen Groningen en Roodeschool te verlengen waardoor de ergste problemen voorbij waren en het reizen per trein werd toen opeens ook weer een stuk leuker.
In de tijd dat NoordNed hier reed kwam ik op een gegeven moment op het idee om een weblog te beginnen over alle gebeurtenissen die ik meemaakte op mijn dagelijkse treinreizen tussen Uithuizen en Groningen en ook ik lette toen speciaal op de reizigers wat die deden en met elkaar bespraken.
Ik heb vele leuke reacties gekregen op mijn verhalen en ook uit andere hoeken van het land.
Ook personeel van NoordNed begon mijn weblog te kennen en ook daar kreeg ik weer leuke reacties van.
Helaas nam het best wel tijd in beslag om zo’n weblog bij te houden en na een poos besloot ik ermee te stoppen, maar met de komst van Arriva eind 2005 begon de ellende opnieuw, veel te korte treinen en vaak vertraging, ik kon er zo weer opnieuw een weblog over beginnen, maar heb het maar niet gedaan.
In september 2007 kwam er voor mij een einde aan de dagelijkse treinreisjes tussen Uithuizen en Groningen, omdat ik een baan in woon-zorgcentrum Hunsingoheerd in Uithuizen had gekregen.
Sinds kort ben ik ook in het bezit van jouw boek en heb het helemaal uitgelezen, wat een prachtboek is het geworden, vele dingen herken ik erg goed en zelfs enkele reizigers kan ik mij voor de geest halen, die dus ook al vaak in mijn reisjaren voorbij kwamen in de treinen op het Hogelandspoor.
Hopelijk komt er ooit een tweede boek uit van je reiservaringen, want soms mis ik de dagelijkse treinreisjes ook wel weer een beetje, met het lezen van jouw boek waande ik weer een aantal jaren terug.
Vriendelijke groet,
Louis Bolhuis
Louis moi man,
Voor zo’n reactie schrijf je een boek! Klinkt als: ‘bis bis bis’, ‘we want more’ en vroeger riepen wij ‘broek uit!’. Ik kleur ervan.
Ik heb op het internet gezocht naar je blog van destijds maar ik kon het niet terugvinden. Kan aan mij liggen. Ik ben heel benieuwd hoe jij het toen deed en wat jij meemaakte. Internet blijkt dan toch een tijdelijk medium – of ik heb inderdaad niet goed gezocht). Mijn boek kun je hopelijk over een jaar nog in De Slegte krijgen. (Zou De Slegteman al weten dat ie erin staat?)
Good for me waarschijnlijk dat jij een baan in Hunsingoheerd kreeg. Anders was je vast weer begonnen. Want het was me een toestand toen met de Spurt. Afijn, dat weet je inmiddels.
Roelf
Lieve Roelf
Met veel plezier heb ik je boek binnen een week gelezen.
En nu pas een reactie? Ja. Gewoon vertraging.
Mondeling hebben we het al over verschillende verhalen gehad.
Al die kleurrijke forenzen. Je zou er wel een schilderij of een gedicht van kunnen maken. Jij hebt dat via en boek gedaan. Voor een volgende lezing heb ik een tip voor je. Ik heb iets op rijm gezet. Mocht je voor een groep jongelui staan, kun je het ook rappen. Leuk idee misschien zo vlak voor carnaval?
mijn naam is Roelf en ik zit in de trein
heel veel mensen vinden dat niet fijn
maar ik zit met een schriftje in de hand
schrijf over leuke dingen en trammelant
om me heen hoor ik vele verhalen
zal ik zwart rijden of maar betalen
over het werk, school of seks
van intieme gesprekken sta ik niet perplex
ik luister goed en maak verslag
echt een jaar lang dag na dag
over vertraging maar niet te spreken
soms gaat het goed lang niet alle weken
ook mooie vrouwen reizen heen en weer
op het Hogeland keer op keer
vrolijke verschijningen of gewoon zwart
forenzen in de trein ik vond ze zeer apart
ik heb alvast een top-5 opgesteld
lees maar in mijn boek daar heb ik het vermeld
Mijn trein stopt en ik stap uit. Maar jij kunt met je verhalen een heel eind vooruit.
Ik wens je heel veel succes.
Liefs
Greet
Lieve Greet moi,
Woow, alweer een gedicht over mijn boek! Dank.
Je weet, een zanger ben ik niet echt. Dus de treinrap komt er niet. Niemand kan daar rouwig om zijn.
Binnen een week het boek uit is echt knap, want ik weet dat je het druk hebt. En daarom noem ik je ook in het boek!
Goede reizen naar het Hogeland en terug, zonder al te veel vertraging.
Liefs,
Roelf
Dag Roelf!
Valt vorig jaar bij ons in Elim DvhN op de mat met een bekend hoofd in de linkerbovenhoek en verwijzing naar een artikel over een heus boek. Ik dacht nog even aan plagiaat van ‘Kampen’, tot ik, ik had het kunnen weten, de uitgever zag. Gewoon samenwerking!
Dus heb ik het artikel uitgeknipt en opgestuurd naar deze uitgever, voor zijn archief. En hij wees me op je blog, en feliciteer ik je langs deze weg met je succes. Geniet ervan en laat maar eens horen hoe het met je is.
Nu nog even je boek kopen natuurlijk he.
Ans N.
Hoi Roelf,
Had het met een collega over je boek, die heb ik nog niet. Hij wel. Heb net het kerstverhaal gelezen. GE-WEL-DIG!!!! Dat stukje over de machiniste met blonde krullen die belt bij de gratiskrantenbakken en kijkt met het een ikweethetechtniet-blik. Dat ben ik!!! We werden echt heen en weer geslingerd met tegenstrijdige info. Degenen die het alemaal moesten regelen werkten ook behoorlijk langs elkaar heen en dan krijg je dat hè.
Ik heb begrepen dat dit boek gaat over het jaar 2007. Toen liep ik in de december als steward mee in afwachting van de opleiding machinist die in januari 2008 zou beginnen. Dus in dit boek sta ik vast niet beschreven maar als er een vervolg uitkomt van dit boek misschien wel.
Ga in elk geval snel het boek kopen en als je nou van 2008 en 2009 ook een boek schrijft koop ik die ook. Het kerstverhaal schrijf je heel leuk en droog dus het boek moet ook wel net zo leuk zijn.
Groetjes van de blonde krullenbol.
P.S. bedankt voor het compliment trouwens, er zit nl behoorlijk wat grijs doorheen 😉
San moi,
Ja, het was me het treinmiddagje wel, toen die donderdag. Dagenlang was de sneeuw het gesprek van de dag: ‘Hoe ben jij op je werk gekomen? En terug?’ Het was chaotisch, dus dat niet iedere Arriva-medewerker op het perron het laatste nieuws wist, was begrijpelijk. Iedereen deed z’n best om de reizigers zo goed mogelijk te informeren, dat zag ik wel.
Heb het de maandag vóór kerst nog één keer geprobeerd om met de trein van Stedum in Stad te komen. Mislukt. De trein was wel richting Delfzijl gegaan, hoorde ik van wachtenden op het perron, maar kwam maar niet terug. Weer op de fiets naar mijn dorp om de auto te ontdooien. Onderweg een blok ijs tegen de voorruit gekregen. Van een vrachtauto gevallen. Ja, echt waar. Ruit stuk. Dus ook met de auto liep niet alles als een trein, zeg maar.
Bij jullie inmiddels wel weer, gelukkig. Vandaag trouwens weer voor het eerst sinds die kerstverhaaldonderdag met de trein geweest. Maar twee minuten vertraging. Netjes!
En dat u er niet in staat, roep dat niet te snel! Het boek loopt namelijk tot in de herfst van 2008. Koop het boek maar eens en lees de terugreis op 14 april.
“Gewoon draaien en er weer in?”
Ik wil niks verklappen, maar dat u toen in opleiding was, verbaast me nu niet meer. Oeps, alweer te veel verteld.
Moi,
Roelf
Hoi Roelf
Wil toch ook nog even een reactie plaatsten.
Heb natuurlijk gelijk het boek gekocht, heb wel een bijnaam gekregen door jouw boek bij. Maar we hebben elkaar al gesproken op het station en wat ervaringen uitgewisseld. Had al gezegd dat ik dus niet alleenstaand was en ook de andere dames met de knuffels niet.
Met mijn knuffelhondje grap ik altijd dat ik mijn waakhond bij me heb.
Wat ik ook nog even kwijt wil is dat mijn krullen echt zijn en niet van de kapper!
Leul al die bijnamen in je boek en ik herkende ze dan ook gelijk, let nu ook op of ik een aantal reizigers herken, maar dat valt tegen, wij kijken op een ander manier.
Maar heb vreselijk genoten van je boek en heb het dan ook in één ruk uitglezen.
Wat mij betreft een vervolg!
Groetjes
Lady Di!
Your Royal Highness, welkom op mijn website.
U probeert de onwaarheid van mijn theorie over alleenstaande vrouwelijke conducteurs en knuffeltjes aan tassen aan te tonen. U bent niet alleen, zegt u. En uw vrouwelijke collega’s met knuffeltjes aan hun treintassen ook niet. Waarom dan toch zo’n knuffeltje? Dat hoeft dan toch niet meer?
En nu we het er toch over hebben: wat is nou gebeurd met Winnie de Pooh, de voorganger van het grijze hondje?
Ach, het zal wel. Ik geloof het: Arriva-vrouwen met knuffeltjes aan hun tas zijn gewoon aan de man. Maar het blijft merkwaardig, die knuffels. Nou ja, zo heeft iedereen wel wat. Zo zijn er hele volksstammen volwassen mannen met zolderkamers met modelspoortreinen (ook Spurts?). En zo zijn er forensen, tenminste één, die een jaar lang met een schriftje op schoot in de trein zitten omdat ze een treindagboek aan het schrijven zijn.
Lady Di, ik vond het leuk u op het station van Stedum te spreken. Werk ze!
Roelf
Hoi
Ja met die knuffels van ons, ik weet niet wat het is, ik had deze geloof ik al toen ik bij NS ging werken. Misschien denken we wel dat een knuffel een kalmerende werking heeft als onze trein weer eens als een rijdende inrichting funceert Sommige mannen hebben nl ook. Maar mijn beer is verongelukt , ik heb mijn tas altijd in de kast hangen, lekker rustig, tenslotte doet hij overdag zoveel indrukken op en mijn dochter deed de deur hardhandig dicht en toen was hij onthoofd!Kon wel jank’n. Gelukkig heeft hij niet meer geleden.
Ik kreeg van mijn meiden het grijze knuffelhondje er voor in de plaats, want wees eerlijk welke beer kon hem nou vervangen.
En Bimbobbel hangt er nu dus aan.
Ja en dat haar is soms een probleem, wij vrouwen willen nu eenmaal steeds iets anders, dan weer kort en nu moest het weer lang. Ennehu kan ook zijn dat mijn vriendin/kapster weer op de camping zat!
En weet je de wind die daar eeuwig waait doet ook wonderen met je haar.
Groetjes
Lady Di, nog één ding. Ik beweerde in mijn boek op 13 november dat uw krullen permanent waren. Dat blijkt dus niet zo te zijn. Ze zijn echt en niet van de kapper, zegt u. Gefeliciteerd! Maar op de dag van onze ontmoeting zaten ze wel wat heel springerig hoor. Ik wil niet lullig doen, maar een bezoekje aan de kapper kan geen kwaad dacht ik zo, zo vlak voor de kerst.
Werk ze!
Roelf
Henny moi,
Leuk om weer wat van je te lezen.
Ja, Gegarandeerd Onregelmatig mag dan gegarandeerd onregelmatig boeken uitbrengen. Als dat boek er dan is, dan krijg je hem bij een bestelling gegarandeerd snel thuis. Op het Hogeland en in de stad Groningen is ie trouwens ook gewoon in de boekwinkel te krijgen hoor.
Hé, je bent begonnen te lezen. Leuk. Perronpoes kom je nog wel tegen. En het Poezenvrouwtje, dat zich net als jij zich het lot van Perronpoes aantrekt. Benieuwd of je in haar de buurtbewoonster herkent die zich aan jou kwam voorstellen.
En ik ben natuurlijk erg benieuwd wat je destijds van Arnhem naar Usquert bracht. Wat kan in Usquert niet als het mistig is?
Moi
zo als me moeder al zij vond ik hem erg luek ik heb hem ook in een ruk uitgelezen
vriendelijke groet de viking
De Viking! Daar is tie! Hou is t? En de verkering?
In één ruk uitgelezen? Prachtig. Maar het was ook wel erg slecht weer zondagochtend.
Hoe is het met Rastaboy? Zie je die nog? En die knakker met de Duitse jagershoed?
Dus, op kamers. Mooi man. Hé, nog even. Als je weer moet hoesten (woensdag 30 januari), hand voor de mond nu nu hè. Zeker in de trein. Of anders in de elleboog. Belangrijk nu met die grieptoestand.
Moi
Roelf
heey heey jha het gaat goed hier de stad is best fijn
en jhaa lle 2 zijn gelukkig samen rasta boy wor binnekort vader
neey geen sucses in de liefde meer jammr genoeg
en jhaasory zal niet meer gebeuren
Beste Roelf,
Vorige week een bestelling van jouw boek geplaats op internet bij Gegarandeerd Onregelmatig. De volgende dag hoorde ik een plof in de gang. Nu al? Tjonge wat een service.
Iedere avond lees ik een paar pagina’s in bed. Wel grappig hoor je observeringen van mensen.
Op (ik kon het beestje maar niet uit mijn hoofd zetten) 21 november treinde ik weer naar Uithuizen en trof daar tot mijn verrassing weer perronpoes aan. Ik heb hierover een verslag met foto gestuurd naar De Noorderpers (28 november) maar zij hebben het jammergenoeg (nog?) niet geplaatst. Het komt erop neer dat poes verzorgd wordt door een buurtbewoonster die ik daar ontmoet heb. Ik had bij AH een zak brokjes gehaald en een blikje. Voederbakje had ik zelf al meegenomen. Tijdens de schrokpartij van ‘Loederdje’ kwam de dame met een kuipje kattevoer zich voorstellen. Ze dacht misschien; “wát mot dat mens”, ’t is míjn poes!
De volgende keer zal ik iets over Usquert schrijven want eigenlijk was dát mijn einddoel op 8 november j.l. maar het was toen zó mistig dat ik mijn voornemen niet kon uitvoeren.
Groet, Henny uit Arnhem.
Onmiddelijk na het eerste artikel in de krant het boek gekocht. Kon niet missen, de Viking moest mijn zoon zijn. Ja hoor, ten voeten uit.
Gisteravond op het Sinterklaasfeest heeft de Viking het boekje (met een pasend gedicht) in ontvangst mogen nemen, bijna geen aandacht meer voor de andere cadeautjes.
Roelf, u kunt voor mij en de Viking niet meer stuk. De reizigers op deze lijn Roodeschool-Groningen zullen hem niet meer zo vaak tegenkomen. De Viking is nu het huis uit, draagt nu zijn toegevoegde waarde aan de Stad bij.
Groet
Moeder van de Viking.
Beste Roelf,
Wat een leuke reactie op mijn ontmoeting met poes op ’t station in Uithuizen. En ben ook blij dat mijn ingezonden stukje is geplaatst. Ik dacht écht, ik ga terug naar Uithuizen (ik heb een aantal voordelige treinkaarten gekocht bij ’t Kruitvat, waarmee je kris-kras door ons mooie landje kunt reizen) en neem een blik kattevoer mee, brokjes en een pakje kattenmelk. Vandaag had ik willen gaan, maar de Aardsbisschop (voorheen was hij bisschop in Groningen) van Utrecht hield zo’n mooie ouderwetse viering- met latijnse zang, in Arnhem in de Martinuskerk. En aangezien het drie en een half uur reizen is…….
Je schrijft ook boeken en blijkbaar op een geestige manier en daar houd ik wel van. Ik vraag het boek aan Sinterklaas.
Groet,
Henny uit Arnhem.
Henny moi,
Een reis speciaal naar Uithuizen om Perronpoes te voeren lijkt me niet nodig. Als je je Sinterklaascadeau – hopelijk heeft de Sint e-mail, want ik vrees dat Arnhemse boekverkopers mijn Hogelandster treindagboek niet op de plank hebben liggen – leest, kom je erachter dat het beest zich wel redt. Dat doet ie al zeker twee jaar. Er is altijd wel een overbodige boterham over. Of anders is daar natuurlijk het Poezenvrouwtje met haar zakjes poezenvoer.
Latijnse muziek dus, mooi! Heb nog een paar Gregoriaanse LP’s die ik ook nog wel eens draai.
Moi
Roelf
Hoi Roelf,
“Mompelman” in je boek:”Heen en weer op het Hogeland”vond (vind) ik zo’n prachtig woord!Dat was het uitgangspunt voor het volgende gedicht. En dan is het gewoon wachten, schrijven en schrappen.
op het perron
op perron 1 loopt al een dag of 5
de mompelman
een hele werkweek. dus dan krijg je dat zo’n naam
de mompelman zegt dingen die
je op je hurken kunt verstaan
twee jaar. niet ouder wil zijn tong
z’n ogen en z’n man-zijn willen meer
een vrouw. en zo hoe hij dat moet vertellen
dieren hebben overspronggedrag
hij likt aan ijs zijn wonden
de veel te wijde broek heeft
hij met luierspelden vast
de trein brengt ons naar huis
wij zwaaien
maandag komen we weer
hoe voelt dat mompelman
die spelden
Anneke Groot.
Groeten!
Anneke moi,
Dank voor je bijzondere reactie. De Mompelman als inspiratiebron voor een gedicht. Hij moest eens weten. Hij zou vast iets onverstaanbaars mompelen, glimmend van trots. Met z’n zwarte puntmuts op.
Moi
Roelf
Lieve Roelf,
Een gevaarlijk boek, en dat is het!
Neem me al 2 avonden voor – toen ben ik pas in je boek begonnen, eerst het andere uit – nog ‘even’ te lezen voor het slapengaan, moet immers – zoals iedere hardwerkende burger – gewoon weer vroeg op. Eergister werd het 02.00 uur en gister zelfs 10 over 2!
Gripping dus.
A job well done!
x
Miryam
PS ik dacht toch echt dat ‘krullenjongen’ mijn verzinsel was…het zij je vergeven.
ik herken broodbak wel en knorretje Xd tot nu toe:P
iedereen weet het al ik heb het boek al laten zien.
al 2 keer uitverkocht?:O doe je goed 😛
haha dat lol en grinniken zal zeker goed gaan 😛
dankjewel
ik heb het boek zaterdag meteen gekocht.
het is een meetserwerk.
zelf reis ik ook tussen uithuizen en groningen dus ik (her)ken een aantal personages, geweldig hoe je die beschrijft.
afgelopen maandag avond zat ik in de trein terug naar uithuizen ik heb je boek erbij gepakt de reis ging sneller dan anders.
af en toe werd er even vreemd naar mij gekeken als ik grinnikte 😉
als ik het in 1 woord moest beschrijven zou het woord BRILJANT zijn 😀
Xander jonge, wat geweldig. Jij reist tussen Uithuizen en stad. Voor de Xanders en Xandra’s van het Hogeland heb ik dit boek geschreven.
Dus jij herkent een aantal personages? Het Hogeland is een dorp. Nee de trein noar stad is een dorp! Wie herken je? Je maakt me nieuwsgierig.
Xander, doe me een lol en vertel vrienden en familie in Uithuizen over het ‘briljante meesterwerk’ – jouw woorden! – dat je aan het lezen bent. Bij Boekhandel Venema op de Blink is het al twee keer uitverkocht, maar de vrachtauto met een nieuwe lading is al weer onderweg. Nog veel lol en gegrinnik in de trein!
Moi
Woow Wim,
Dank voor je mooie woorden. Prachtige slotzin. Je hebt hem uit, zo te lezen, en daarmee heb je waarschijnlijk de primeur! Niet veel last van vertraging gehad onderweg. Volgens mij vindt jij schrijven zelf ook best leuk. Dat valt op te maken uit jouw reactie. Probeer het eens. Wie weet waar het toe leidt.
Moi
Hallo Roelf
Met oog voor detail observeert Roelf een jaar lang dagelijks het wel en wee van zijn medereizigers. Dit begint in een periode, dat reizigers in de trein tussen Roodeschool en Groningen lijkt op een klucht met veelal een slechte afloop.
Met het weergeven van de werkelijkheid van de gebeurtenissen in en rond de trein neemt Roelf ons mee in een rollende komedie, dat zich afspeelt in verschillende afdelinkjes. Op boeiende wijze laat Roelf ons met zijn medereizigers kennismaken. Door zijn meeslepende omschrijving en humoristische naamgeving aan deze reisgenoten wordt je als lezer al gauw meegezogen in de trein.
Prachtig zoals misstanden, herkennen van de werkelijkheid, herkennen van personages, worden weergegeven. Vooral ook zijn ‘communicatie’ met de Arriva-directeur is schitterend.
In het besef, dat je een ander mens nooit helemaal kunt doorgronden, maakt ook door de toevoeging van speelse gedachten aan deze dagelijkse werkelijkheid, dit boek tot een topper in zijn genre. Deze schrijver doopt zijn pen niet in de inkt, maar in het leven.
Groet
Wim
Xander moi,
Harstikke graag gedaan, dat schrijven van mijn boek. Ben je ook een forens tussen Roodeschool en stad? Ga het lezen en het zou leuk zijn als je daarna of zelfs tussentijds op deze site even laat weten wat je ervan vindt en of je het eventueel herkent als treinreiziger.
Moi
Hee Roelf,
Wat een gekte daar op het station, geweldig !!!
ik zie net een fout “ga ik” moet eruit 😉
hey roelf heel erg bedankt voor het schrijven van dit boek ik ga uiteraard ga ik morgen naar de boekenwinkel en haal hem op:D
nogmaals bedankt
Moi Jeroen,
Een boek voor in bed, een boek voor tussen Baflo en Winsum. Wat en waar je maar wilt.
Grinneken mag , geen enkel probleem, goeie emotie.
Ach ja, Broodbak. Hij deed me denken aan een jongen op mijn middelbare school in Delfzijl: het Fivel College. Daar was ook zo’n jongen, onafscheidelijk van z’n broodbak. Een broodbak, zo groot, daar konden heel wat broodjes in. Dat was een wat agressiever type dan die bij mij in de trein. Als hij ruzie had, gebruikte hij z’n broodbak als projectiel. Dan riep hij: ‘Hauw’n?’ Dan bedoelde hij: ‘Wil je met mij vechten?’ Dan keek je naar z’n dreigende broodbak en dan zeiden de meeste mensen ‘nee’.
Moi
Het was: Wilst hauw’n? En dan keek de import-Groninger uit Limburg mij vragend aan en na vertaling mijnerzijds werd dan “nee” gezegd.
Hee Roelf,
Ik heb gisteren mijn liefje voorgelezen uit de voorpublicatie en we hebben samen liggen grinniken in bed bij je observaties. Je ogen zijn goud waard! Er komt veel terug van al die bizarre treinreizen die je hebt gemaakt in je leven. En dan met name de boemel naar Grunn’ natuurlijk. Mijn favoriete personage is tot dusver (45 pagina’s) Broodbak. Hilarisch!
Groeten
J